Mütevazı olmak lazım” (gerçi o ‘mütevazi’ diyor ama bu kadarına takılmayalım) diye açıyor son albümünü Hande Yener. Ama böyle dememiş gibi, albümüne ‘Hepsi Hit’ ismini veriyor. ‘Best of’ olsa, bugüne kadar yaptığı en iyi şarkıların toplandığı bir albüm olsa gayet normal (hatta belki sıradan) görülecek bu başlık, yepyeni ve henüz hiçbiri sınanmamış şarkıların tepesine kondurulduğu zaman, mütevazılık bir yana, iddianın tavanına vuruluyor.
2000’ler pop’unun bu çok renkli kızının, bu kadar hatta daha fazla iddialı olmaya hakkı olduğu zamanlar elbette oldu. O ‘Küs’lerin, ‘Kırmızı’ların, (K’den gitmeye devam edersek eğer) ‘Kelepçe’lerin zamanlarında, kimseler tarafından tutulamaz bir Hande Yener vardı orta yerde ve ne yapsa, hem yeriydi hem de hakkı.
Ama köprülerin altından çok pop aktı. Zaman da durmaz ki yerinde; pop akıp dururken o da geçti ve Yener’in yerini çok sayıda (ondan genç; pop’un olmazsa olmaz takıntılarındandır gençlik) başka isimler aldı. Bu sebeple işte, Yener ya da benzeri bir başkası, oyunun içinde kalmak istiyorlarsa eğer, başka bir (tercihen elektronik olmayan) rotaya kaymayı düşünmeli, planlamalı ve gecikmeden de uygulamalıydı. Ama hayır; Hande Yener’de aynı tas/aynı şarkılar.
Bu albüm ya da içindeki herhangi bir şarkı, pop piyasamızı yönlendirecek, dillere düşecek, milyonları etkileyecek gibi gözükmüyor. Şarkıların büyük bir kısmı hiç de fena olmayan şarkılar. Hande Yener’in her zaman iyi ses ve vokal tarzı ile, gayet de iyi toparlanmışlar ama bu kadarı Yener’in durumunda yeterli değil artık. Kaç yıldır bu piyasada olacak, hatta bir zamanlar Ajda Pekkan’ın yerine oynayacak (ve az daha bunu başaracak), çokça albüm yapacaksınız ama son birkaç yıldır, herkesin ağzına/enstrümanına sakız olmuş şarkılar ayarında şarkılar söyleyeceksiniz.
Hepsi Hit, Hande Yener, Poll Production/ 5 üzerinden 3 yıldız
Ne Mirkelam’ın ‘Elma Değil Ayva’sını hatırlatan ‘Emrine Amade’, ne o emsalsiz ‘Kırmızı’nın izinden gitmeye çalışan (ve ‘Çakkıdı’msı bir biçimde başlayan) ‘Mor’ ne de o yürekler yakan ‘Acı Veriyor’a benzesin diye çok çabalanmış ‘Kavuşabilir miyiz’ (ki bu şarkıda çok da kitsch bir dize var, “Mahzuru yoksa artık kavuşabilir miyiz”; biraz akıl, azıcık da mantık be çocuklar, kavuşma isteği ile yanıp tutuşan birinin aklına gelen cümle bu mu olurdu) bu albümü (ya da Yener’i) kurtarabilir.
Yersiz atılmış bir başka adım, yersiz bir başka Hande Yener albümü. Albümü kapatan ‘Biri Kaybediyor’da, “Biri vazgeçiyor, biri kaybediyor” diyor Yener; o belki vazgeçmedi ama kaybetti. Kapağa gelince. İlk anda/elde sanılan: “Bu bir kızamık ilacı reklamıdır.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder